— и. д. от күңгүрө-
— ал, башын көтөрбөй, алдыртан шыпшына, ичтен күңгүрөнүүдө он, не поднимая головы, недовольно шлёпая губами, бормочет про себя.
Это слово ищут так же как күңгүрөнүу, күңгүрөнуү, күңгүрөнуу, күңгүронүү, күңгүронүу, күңгүронуү, күңгүронуу, күңгурөнүү, күңгурөнүу, күңгурөнуү, күңгурөнуу, күңгуронүү, күңгуронүу, күңгуронуү, күңгуронуу, күнгүрөнүү, күнгүрөнүу, күнгүрөнуү, күнгүрөнуу, күнгүронүү, күнгүронүу, күнгүронуү, күнгүронуу, күнгурөнүү, күнгурөнүу, күнгурөнуү, күнгурөнуу, күнгуронүү, күнгуронүу, күнгуронуү, күнгуронуу, куңгүрөнүү, куңгүрөнүу, куңгүрөнуү, куңгүрөнуу, куңгүронүү, куңгүронүу, куңгүронуү, куңгүронуу, куңгурөнүү, куңгурөнүу, куңгурөн.
